Muzyczna archeologia z „The Rubble Collection Volumes 1-20” (1965-1969)

Nigdy nie byłem zwolennikiem płyt składankowych, w które upycha się zazwyczaj kilka fajnych nagrań,  pozostała zaś większość (tak na oko jakieś 80%) to przeważnie gnioty i zapchaj dziury. Szerokim łukiem omijam takie składanki płytowe i nie zaśmiecam sobie nimi płytoteki. Chyba, że trafiam na tak fantastyczne wydawnictwo jakim jest „Nuggets. (Original Artyfacts From The First Psychodelic Era)”. Legendarna już dziś kompilacja wytwórni Elektra zawierająca perły amerykańskiego garage rocka i wczesnej psychodelii z lat 1965-68  wydana na dwóch płytach winylowych w 1972 roku, wznowiona została na pojedynczym CD w 1998.

Tym szlakiem podążyła mała wytwórnia płytowa Bam-Caruso, którą w 1983 roku powołał do życia Phil Lloyd-Smee, brytyjski dziennikarz muzyczny, entuzjasta starych zapomnianych nagrań , kolekcjoner winyli,  projektant okładek płyt, twórca logo grupy Motorhead. Rok później ukazała się pierwsza z całej serii RUBBLE winylowa płyta pod tytułem „Psychodelic Snarl”. Za nią poszły następne – w sumie do 1991 roku wydano ich aż dziewiętnaście! W 2003 roku firma fonograficzna Past & Present wznowiła wszystkie te albumy na winylu dodając (po raz pierwszy) część 20-tą! Płyty ukazały się też w wersji CD jako tzw. „card sleeve” (repliki płyt winylowych) w dwóch oddzielnych solidnych pudełkach. Teraz zaś dostajemy wszystkie dwadzieścia kompakty w pięknym, lakierowanym  pudełku pod nazwą „THE RUBBLE COLLECTION. VOLUMES 1 – 20”

Rubble Collection volumes 1-20 (1965-1969)
The Rubble Collection volumes 1-20 (1965-1969)

Tuż po otwarciu tego boxu i okrzykach „Och!” i „Ach!” rzuciłem się w pierwszej kolejności na dwie (łącznie liczące 180-stron) książeczki. Zawierają one w kolejności alfabetycznej od A do Z krótkie informacje biograficzne i pełne dyskografie wszystkich zamieszczonych tutaj wykonawców. Muzycznych archiwistów i kolekcjonerów ucieszy również fakt, że podano tu także numery katalogowe płyt, oraz miesiąc i rok jej wydania Do tego mamy jeszcze unikalne zdjęcia artystów i reprodukcje okładek. Pełen profesjonalizm!  W głowie mi się zakręciło. To ze szczęścia. Takiego archiwalnego bogactwa w jednym wydawnictwie nigdy bowiem do tej pory nie spotkałem! Dołączony na końcu każdej z tych książeczek index pozwala bardzo szybko odnaleźć informacje o nagraniu, którego w danym momencie słuchamy. Jest to bardzo pomocne, gdyż tych nagrań w sumie jest aż 317!

No właśnie – nagrania! Gdybym miał przeprowadzić szczegółową analizę każdego z nich powstałaby pewnie książka. W ogromnym więc skrócie powiem co „RUBBLE COLLECTION” nam przynosi. Wszystkie prezentowane utwory powstały w przedziale lat 1965-69. Są to nagrania rzadkie, niemal zapomniane, w doskonałej jakości, z bogatych archiwów takich wytwórni płytowych jak EMI, Decca, Philips, Fontana, Pye, Liberty, by wymienić przynajmniej te najbardziej znane. Obejmują one brytyjski (poza płytą nr 9, ale o tym za moment) późny ciężki beat (wówczas określany terminem freakbeat), ale przede wszystkim, co mnie bardzo dodatkowo uradowało, (pop)psychodelię tak tragicznie niedocenianą przez naszych (czasami odnoszę wrażenie, że niedouczonych) muzycznych dziennikarzy. Jest też trochę rodzącego się wówczas psych-prog rocka (z wielką radością zauważyłem tu np. nagranie „Buffalo” kapitalnego progresywnego Writing On The Wall). Kilkanaście nagrań pochodzi z poza Imperium Brytyjskiego: Belgia, Izrael(!), Kanada. Natomiast cały dysk nr, 9 zatytułowany „Plastic Wilderness”  (każda płyta ma swój tytuł) poświęcony został holenderskiej psychodelii (m.in Dragon Fly, Q 69, czy Group 1850, tu jeszcze pod pierwszą nazwą Groep 1850). Wydawca sięgnął po nagrania zespołów, którzy czasem nagrali tylko jednego, niekiedy genialnego singla, czy EP-kę i potem wszelki słuch o nich zaginął. Takich perełek jest tu bardzo dużo, ot choćby Accent, Caleb, Tinten Abbey. Niektóre z tych singli w oryginalnych wersjach warte są majątek. Dla przykładu Open Mind, czy wspomniany Tinten Abbey osiągają ceny przekraczające grubo ponad tysiąc euro! Jak za małą płytkę kwota dość szokująca… Dzięki „RUBBLE COLLECTION” mamy możliwość zapoznać się z obłędnymi nagraniami takich grup jak chociażby Fleur De Lys, Syn, Eyes, KoobasJason Frest, Shotgun Express, The Mode, Bump, Kaleidoscope, Tourquoise…. Listę tę można by ciągnąć jeszcze długo. A ja mam dodatkową satysfakcję. Cały ten zestaw 317-tu utworów otwiera grupa Wimple Winch, o której tak ciepło pisałem w maju tego roku.

The Rubble Collection volumes 1-20 - tył okładki
The Rubble Collection volumes 1-20 – tył okładki

Bez dwóch zdań seria „THE RUBBLE COLLECTION” należy do ABSOLUTNEGO KANONU ROCKA. Znakomitym przewodnik, które może zmienić postrzeganie muzyki genialnych lat 60-tych tak tragicznie niedocenianych u nas w kraju. Ja w tej niezwykłej kolekcji zakochany jestem na zabój…

2 komentarze do “Muzyczna archeologia z „The Rubble Collection Volumes 1-20” (1965-1969)”

  1. Chociaż nie przepadam za składankami ,to ta jest rzeczą wybitną.Nabyĺem ją i slucham bez tchu.Jest to dzięki Tobie druga tego rodzaju rzecz. Pierwsza to Love Peace and Poetry.Mam do Ciebie pytanie. Kilka z prezentowanych w tym boxie zespołów zostało wydanych na różnych składankach, bądź pojedynczej płycie. Ja inspirując się prezentowanym przez Ciebie boksie zakupiłem zespół Jason Crest 2cd.Jakbyś miał wybrać np 5 grup,których materiał został wydany wspołcześnie,to które zespoły z tego boxu byś polecił, jako uzupełnienie tego wspaniałego boxu.Pozdrawiam Serdecznie Jerzy

    1. Jak z tej masy znakomitych grup wybrać i polecić kilka..? Nie da się! Żartuję, choć zadanie trudne. Kilka zespołów, o których wyżej wspomniałem, jak choćby Wimple Winch, czy Writing On The Wall zostały przeze mnie opisane na blogu; holenderskiej formacji Group 1850 poświęciłem nawet dwa osobne wpisy przypominając ich trzy genialne płyty studyjne. A skoro o Holandii, która miała w epoce znakomite zespoły polecam albumy Dragon Fly, Q65, Cuby & The Blizzards stojące na bardzo wysokim poziomie. Z kolei Koobas to legenda brytyjskiego psychodelicznego rocka, którego jedyny album z 1968 roku łączący w sobie elementy proto-prog rocka w wersji winylowej osiąga cenę powyżej 4 tysięcy euro! Koniecznie muszę wspomnieć tu grupę Tomorrow; w latach 1967-68 nikt, ani Jimi Hendrix, ani Pink Floyd, ani Soft Machine nie grał w Londynie tak energetycznych koncertów. Mógłbym tak jeszcze długo się rozpisywać…
      Dziękuję za komentarz.
      Pozdrawiam.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *